8.Bölüm: Yenilebilir enerji
 |
| “Şiki şiki baba” |
Yıldız Teknik Üniversitesi'nin geniş kampüsünde, güneşin ilk ışıklarıyla yürüyen uzun boylu, mavi gözlü bir genç vardı. Bu genç, Alim'di. Yenilenebilir enerji bölümünde okuyan Alim, derin düşünceleri ve sessiz yapısıyla tanınırdı. Ancak benim için Alim, sadece bir arkadaş değil, kardeşten öte biriydi (adam adam).
Yenilenebilir enerji alanında eğitim almak, Alim’in hayata bakış açısını köklü bir şekilde değiştirdi. Güneş panelleri ve rüzgar türbinleri hakkında öğrendikçe, doğanın sunduğu enerjiyi ve potansiyeli keşfettikçe, kendi içindeki enerjiyi de yeniden keşfetti. Eskiden sessiz ve içine kapanık olan Alim, şimdi daha pozitif, enerji dolu ve hayat doluydu. Her sabah, doğanın sunduğu enerjiyi bir fırsat olarak görür, bu enerjiyle dolup taşardı.Alim’in bu dönüşümü, bizim dostluğumuzu da derinleştirdi. Sık sık mesajlaşır ve buluşurduk. (Hala öyle yaparız) Kadıköy'deki bir kafede oturup uzun sohbetler ederken, Alim’in yeni projelerinden ve yenilenebilir enerji üzerine olan araştırmalarından bahsederdi. Her cümlesinde, hayata olan taze ve canlı bakış açısını hissederdim. Onun bu tutkusu ve enerjisi bana da ilham veriyordu.
Ayrıca tam bir klasik araba tutkunudur. Bu tutkusundan başka bir bölümde bahsetmek istiyorum :)
Alim’in yenilenmiş bakış açısı, sadece onun değil, benim de hayatımı zenginleştirdi. Onun doğaya ve hayata olan taze ve enerji dolu yaklaşımı, bana da ilham veriyor, her anı daha anlamlı kılıyordu. Alim, sadece yenilenebilir enerjiyi değil, aynı zamanda hayatın kendisini de yeniden keşfetmişti.….
To be continued
0 Yorum:
Yorum Gönder
Teşekkürler