Seni aradım

Ben hep seni aradım

“Artık şiir yazmıyor şair,şimdi söyle ey yâr seni nasıl yâd edeyim?”

Sensiz kaldım karanlık boş sokaklarda.
Karanlık gecede Ay oldum
Ben hep, seni aradım...
Şiirlerimde Leyla dedim adına.
Çöllerde mecnun oldum,
Ben hep, seni aradım...
Sensizlik efkarına yenildim.
Gözden akan yaş oldum
Ben hep,seni aradım...
Sözlere gizledim senin adını.
Ağıt dolu türkülerde hece oldum
Ben hep, seni aradım...
Tükendi ömrüm senin yolunda.
Belki bulurum diye Kaf dağının ardında
Ben hep, seni aradım...
Bu yoldan geri dönüş yok deyip
Meçhule giden bir gemi oldum
Ben hep, seni aradım...
Sensiz gerçekler yalan,umutlar hayal
Belki yalanlar gerçek olur deyip düşlerimde
Ben hep, seni aradım...
Ölsem sensizlikten kurtulurum sandım,
Azrail'le karşılaştığım san nefesimde
Ben hep, seni aradım...
Diller Lal olmuş, Gözler ama
Sevaplar ile günahlar konuşurken Mahkeme-i Kübra'da
Ben hep, seni aradım...
Melekler tek şahidimdir Arş-ı alâ'da
Beşer söz verirken Kâlû-belâ'da
Ben hep, seni aradım...
Kimi sırat başında,kimi kevser başında
Belki bulurum diye sidretü’l-müntehâ'da
Ben hep seni aradım...

Şiir: Naim Güner